Mar
ကျနော့ နာမည်အရင်းက စံဦး သို့ပေမဲ့
ရင်းနှီးတဲ့ သူများကတော့
စွာကြီး လို့ခေါ်ကြတယ်
ကျနော်တို့က မိသားစု့ဝင် ၃ဦးသာရှိပြီး
တစ်ဦးတည်းသော သားလေးပါ။
ကျနော် အခု့ပြောပြချင်တာတော့
အမေနဲ့ ဟိုးတလောက ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာလေးဗျ။
ကျနော် ၁၈နှစ်မပြည့်သေးပါ။
၁၅နှစ်ကျော်ကျော်ပဲ ရှိပါသေးတယ်။
အဖေကဗျ ကျနော်တို့ မြို့နဲ့
မိုင် ၂၀ဝေးတဲ့ မြို့မှာ အလုပ်လုပ်တာမို့
တပတ် တပတ် အလွန်ဆုံးပြန်လာရင်
၃ရက်ပါပဲ တစ်ခါတလေ ၂ရက်လောက်ပဲ
ပြန်လေ့ရှိတယ်။
အိမ်မှာ ကျန်ခဲ့ရတာတော့ ကျနော်နဲ့အမေပေါ့။
ကျနော်က တစ်ဦးတည်းသော သားဖြစ်တာမို့
ခု့ အသက် ၁၅ နှစ်အရွယ်ထိ
အဖေနဲ့ အမေ့ကြားတိုးအိပ်တုန်းပါပဲ။
သီးသန့်အခန်းပေးထားပေမဲ့
ကျနော် မအိပ်ဖြစ်သေးပါ။
အဲ့ညက တနင်္လာနေ့ညထင်တယ်
ထူးဆန်းတဲ့ အသံတချို့ ကြောင့်
ကျနော်နိုးလာတယ်
အသံလေးက ခပ်သဲ့သဲ့လေးဖြစ်ပြီး
ပုံမှန်အသံနဲ့မတူတဲ့ အသံမျိုး။
ဖျားနေတဲ့သူတွေ ငြီးတွားတဲ့အသံမျိုးပင်။
အမေ့ကိုကြည့်လိုက်တော့
အမေက ခေါင်းမှီးခြုံလျှက် မလှုပ်မယက်
အိပ်နေသဖြင့်
ဘေးအိမ်ကအသံဖြစ်မည်ဟု့
ကောက်ချက်ချ အမှု့မှတ်မဲ့ ဆက်အိပ်နေရာ
Night Lamp ဟု့ခေါ်သော ညမီးအလင်းရောင်ကြားထဲ
အမေ၏ စောင်အလယ်လောက်မှ
လှုပ်လှုပ်ယှက်ယှက်ဖြစ်လာသည်။
နောက်တော့ သက်အပြင်းအရှည်ကြီးချသံပေါ်လာပြီး
ထို ထူးဆန်းသည့်အသံလည်း တိတ်ဆိတ်သွားတော့သည်။
မနက်မိုးလင်းတော့ ကျနော် ဘာမှသေချာမမှတ်မိ
ထိုအရာကား အိမ်မက်လိုလိုပင်ဖြစ်လာသည်။
သည်လိုနှင့် ကျောင်းတက်ရင်း
စနေ တနင်္ဂနွေကျောင်းပိတ်ရက် နားနီးလာသည်။
ထိုအချိန်က ကျောင်းထဲတွင်
နှာဗူးကြီးဟု့နာမည် ကျနော့သူငယ်ချင်းရှိသည်။
သူက လိုင်းအတော်စုံသည်။သူဌေးသားလည်းဖြစ်တာကြောင့် Mp4 ဆိုသည့် စက်လေးလည်း
သူ့မှာ ရှိသည်။
ကျောင်းဆင်းချိန် အိမ်ပြန်တော့
"စွာကြီး...မင်းကိုငါ ပြစရာရှိတယ် "
"မြို့ပြင်က အုတ်ခုံ ခနသွားရအောင်"
"အေး"
ဟိုရောက်တော့ နှာဗူးကြီးဟု့နာမည်ကြီးသော
သူငယ်ချင်းက
"ငစွာ
ဒီဗီဒီယိုကို တချက်ကြည့်စမ်း"
"ဟေ? ဘယ်လိုကြီးလဲ
လီးကို စုပ်ပေးနေတာလား မရွံမရှာနဲ့ကွာ"
"မင်းကလဲ အဲ့တာမှ အမှောင်ဆန်တာကွ
ဆက်ကြည့်နေ သူတို့ ပြီးရင်လိုးတော့မှာ"
နှာဗူးကြီးပြောသလိုပင်
ဇာတ်ကားထဲမှ ဇာတ်ကောင်က
သူ့လီးအား အတော်အကြာ စုပ်ခံပြီးနောက်
မိန်းခလေးကို ကုတင်စောင်းတွင်
ပက်လက်လှန်ခိုင်းလိုက်ပြီး
နီရဲနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးအား
ကုန်းယက်ပြန်သည်။
ခနကြာတော့မှ ခေါင်းအုံးကိုယူကာ
ထိုမိန်းခလေး၏ တင်ပါးအောက်ခံပြီး
လိုးပါတော့သည်။
ကျနော် မည်သို့မျှ မမှတ်မိသော
ပုံစံ ၇မျိုး ၈မျိုးလောက် လိုးပြီးနောက်
ကောင်မလေးအား အိပ်ယာထက်တွင်
ငုတ်တုတ်ထိုင်ခိုင်းပြီး လီးအား ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်၍ မျက်နှာတည့်တည့်သို့ အရည်များ
ပန်းချလိုက်သည်။
"ကောင်းလား"
"မှန်းစမ်း"
"အား...ဘာလုပ်တာလဲ"
"လီးတောင်လား ကိုင်ကြည့်တာလေ
မင်းဟာက ငါ့ထက်တောင် ကြီးနေသေး"
"ငါ ပြန်တော့မယ် အမေမျှော်နေလောက်ပြီ"
"အေးအေး သဘက်ခါကျ မင်းအိမ်ကိုလာခဲ့အုန်းမယ်"
ကျနော် သူ့ကို မေးချင်နေတာ တစ်ခု့ရှိခဲ့သည်။
သို့သော် ရှက်တာကြောင့် မမေးဖြစ်
တကယ်ပဲ လီးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ရင်
ဇာတ်လမ်းထဲကလို အရည်ထွက်သလား?
လီးတောင်ကြီးဖြင့် စက်ဘီးနင်းရတာ သိပ်တော့
အဆင်မပြေလှ
သည်လိုနှင့် အိမ်ပြန်ရောက်ခဲ့သည်။
"စံဦး ခလေး...သားအဖေ ဒီနေ့ ပြန်မလာဖြစ်ဘူးတဲ့
အင်္ဂါနေ့မှ လာခဲ့မယ်တဲ့"
"အော် ဟုတ် မေမေ"
ကျနော့် စိတ်တွေ မည်သို့မျှ ထိန်းချုပ်မရ
သိလိုစိတ်က ပြင်းပြနေတာကြောင့်
လီးတောင်တောင်ကြီးကို အမေ မမြင်အောင်ဖုံး၍
အိမ်သာထဲပြေးကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်မိသည်။
မည်သို့မျှ အဆင်မပြေ လီးကြီးက ပို၍သာ တောင်လာခဲ့သည်။
သည်ကြားထဲ ဂွေးဥကပါ အောင့်နေတာကြောင့်
အမေပြင်ပေးသော ညစာကို စားပြီး
အိပ်ယာစောစောဝင်လိုက်သည်။
အမေက ကျနော် အဆင်မပြေဖြစ်နေတာကို
ရိပ်မိနေပုံပေါ်သည်။
ည၈နာရီရောက်တော့
"သား ဘာဖြစ်လို့လဲ
သားကြည့်ရတာ တစ်ခု့ခု့ဖြစ်နေသလိုပဲ"
ကျနော်လည်း ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင်မပြောပြသော်လည်း
ဥတွေအောင့်နေကြောင်း ပြောပြတော့
အမေက စိတ်မပူဖို့နှင့်
ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ဖို့ပြောလာသည်။
နောက်တော့ အခန်းထဲက ထွက်သွားသည်။
အချိန်တွေကုန် လက်တွေ ညောင်းသော်လည်း
အရာက ထူးမလာ....
လီးတောင် တန်းလန်းကြီးဖြင့် ကျနော်ရအောင်အိပ်သော်လည်း
အိပ်လို့မရပေ။
၉နာရီခွဲလောက်ရောက်တော့ အမေအခန်းထဲဝင်လာသည်။
အမေက ကျနော် အိပ်ပျော်နေ မပျော်နေကို တစ်ချက်အကဲခတ်ပြီး
ငယ်ပါရှိရာနေရာကို သူမ လက်ဖြင့် မရဲတရဲစမ်းလိုက်သည်။
ထို့နောက် တွန့်ခနဲဖြစ်သွားကာ
ကျနော် ခြုံထားသော စောင်ကို အရင်ဆုံးဖယ်သည်။
ထို့နောက် ညဝတ်ဘောင်းဘီအား
ညင်ညင်သာသာဖြင့် လီးပေါ်သည်ထိ ဆွဲချွတ်သည်။
ဘောင်းဘီမျော့နှင့်လီး ကန့်လန့်ခံနေရာ
သူမ တော်တော်နှင့် ချွတ်မရ....
နောက်တော့မှ ကျနော် မသိမသာလေး ဖင်ကြွပေးလိုက်မှ
ကျွတ်သွားသည်။
ထို့နောက် အမေ့ပါးစပ်မှ
" ဘုရားရေ အကြီးကြီးပါလား ထိပ်တောင်ညိုနေပြီ" ရေရွှတ်သံ
ကြားလိုက်ရပြီးနောက်
လီးကို ဥရှိရာဘက်သို့ တင်းနေအောင်
တဆုံးဆွဲချပြီး ကျန် လက်တစ်ဖက်ဖြင့်
ဒစ်ကို စု့ကိုင် ပွတ်သည်။
ထူးဆန်းသည့်အရဿကြီးကြောင့်
ကျနော့ဖင်များ အလွန်ကော့ထိုးနေချင်သကဲ့သို့
ပါးစပ်ထဲတွင်လည်း တံတွေးများ
ခြောက်ကပ်လာသည်။
"ထွီ" အမေက သူမ၏ ဒစ်ကို ဖျစ်ပွတ်ပေးသော
လက်ထဲသို့ တံတွေးများ ထွေးလိုက်သည်။
ကျနော့ဒစ်ပေါ်သို့လည်း တံတွေးထပ်ထွေးသည်။
တံတွေးများ ရွှဲနေသော
လက်ဖြင့် ဒစ်ကို ဖျစ်လိုက် ပွတ်လိုက်ထပ်လုပ်ရာ
တဗျစ်တောက်တောက်အသံများ
အခန်းထဲတွင် ပျံ့နှံ့နေသကဲ့သို့
လီးကြီးက နဂိုကထက်ပို၍ မာတောင်လာသဖြင့်
ကျနော် နှိုးနေမှန်းအမေသိသွားမှာ
အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ရင်း စိုးရိမ်နေမိသည်။
ခနကြာတော့ အမေ့ထံမှ
ဒစ်ပတ်ပတ်လည်သို့
နွေးထွေးသော အထိတစ်ခု့။
ထပ်တိုးအနေဖြင့်ပလှုတ်ပလောင်း ငြီးငြူသံတချို့ပါ
ထွက်ပေါ်လာသဖြင့်
ကျနော်
မျက်လုံးမှေးမှေးလေးထား၍
ခိုးကြည့်လိုက်သည်။
အမေက သူမ၏ ကျောလယ်ထိရှည်သော ဆံပင်ကို
လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သိမ်းကာ
သူမ၏ ပါးစပ်ဖြင့် အလုပ်အကျွေးပြု့နေသည်။
ကျနော်လီးကပဲ ကြီးလို့လားမသိ
အမေ့ ပါးစပ်ထဲတွင်
ဒစ်ခေါင်းကျော်ကျော်လေးသာဝင်နေပြီး
အောက်တွင် လက်တစ်စုပ်စာ ကျော်ကျော် လွတ်နေသေးသည်။
သူမက ကျနော့် မျက်နှာရှိရာကို မီးဖျဖျထဲက
လှမ်းကြည့်လိုက် စုပ်နေတာ ခနနား၍
ဂွင်းတိုက်လိုက်ပြု့သည်။
နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်စုပ်ဖို့
သူမ အားယူ၍ လီးကိုထပ်ငုံသည်။
ပါးစပ်ထဲသို့ တဝက်တောင်မဝင်သောကြောင့်
ကျနော် မည်သို့မျှ အားမရပေ။
အမေ၏ ပါးစပ်နဲ့ ဟပ်ချဟန်ချက်အတိုင်း
ဖင်ကို ကော့ပေးသည်။
စစဦးဆုံး ကော့ပေးလိုက်ချိန်မှာပဲ
"အု့...အဟွတ်" ဖြစ်ကာ
အမေက ကျနော့မျက်နှာ ရှိရာသို့
လီးစုပ်ရင်းတန်းလန်းဖြင့်
မျက်လုံးပင့်ကာကြည့်သည်။
ကျနော်က ကော့လိုက် အမေက စုပ်လိုက်နှင့်
ဟန်ချက်ညီနေချိန်မှာပဲ
တစ်ခါမှ မခံစားဖူးသောအရာတစ်ခု့
ရှိသမျှ အကြောတွေ တင်းလာသလို
အသိစိတ်ပါ လွှတ်သွားတာကြောင့်
ကျနော် ဆတ်ခနဲထကာ
လီးစုပ်နေသော အမေ့ခေါင်းကို
အားနှင့် ဖိချလိုက်သည်။
တစ်ချောင်းလုံး အဆုံးထိဝင်သွားသဖြင့်
အမေ အော့ သည် ကျနော်လုံးဝ လျော့မပေးပါ
မျက်ရည်စများက
အော့ရသဖြင့် စီးကျနေသလို
လက်များဖြင့် ကျနော့ပေါင်များကိုတွန်းသည်။
လက်ဖဝါးဖြင့် အသက်ရှုမရတော့ကြောင်း
ပေါင်အား ရိုက်ပုတ်ပြသည်။
ပါးစပ်နှင့်အသက်ရှုနေရသောကြောင့်
အမေ့တံတွေးချွဲချွဲများက
ကျနော့ ဆီးစပ်ပေါ်သို့ တွဲလောင်းကျနေသည်။
ထို့နောက်ဒစ်ထိပ်မှ
တဗျစ်ဗျစ်နှင့် လရည်ပန်းထွက်နေသော
ခံစားမှု့က တပြိုင်တည်းထွက်ပေါ်လာသကဲ့သို့
အမေ့၏ လည်တိုင်ဖြူဖြူက
တလှုပ်လှုပ်နှင့် လီးက ထွက်သမျှ
လရည်အားလုံးကို
စုပ်ယူ မြိုချပစ်လိုက်သည်။
အရည်ကုန်စင်မှ ကျနော်လည်း
သက်ပြင်းအရှည်ကြီးချကာ
ဖိထားမိသော အမေ့ခေါင်းကို ပြန်ဖွပေးလိုက်သည်။
အမေက ကျနော့ကို တစ်ချက်မှမကြည့်
ညာဘက်နှုတ်ခမ်းစပ်တွင် ပေကျန်ရစ်နေသော
ဖြူဖြူလရည်ကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သုတ်ကာ
တံခါးပိတ်ထွက်သွားတော့သည်။
လူတစ်ကိုယ်လုံး ပုံကျကာ
ဥအောင့်နေတာ ချက်ချင်းသက်သာသွားသော်လည်း
ကျနော် မှားပီဆိုသည့် နောင်တရမိခဲ့သည်။
သို့သော်လည်း
မနက်ခင်းရောက်တော့
"သားငယ် ထတော့"
"မနက်စာပြင်ထားပြီ" နှိုးနေကျအတိုင်း
ကျနော့အား အိပ်ယာထစေပြီး
နဂိုဆက်ဆံရေးအတိုင်းရှိပေးနေခဲ့သည်။
ကျနော်တို့နှစ်ဦး
အဲ့အကြောင်းကို ခု့ချိန်ထိ မပြောဖြစ်ခဲ့သလို
ထိုဆက်ဆံရေးကိုလည်း ရှေ့ဆက်မသွားဖြစ်ခဲ့ပါ။
သေချာတာတစ်ခု့ ကျနော်ပြောချင်သည်
ထိုအဖြစ်အပျက်က အိမ်မက်မဟုတ်ခဲ့တာတော့
သေချာသည်။
ကျနော်အခု့ အသက် ၃၄ ရှိခဲ့ပြီ။
ဖြစ်ရပ်မှန် ကိုးကား/ရေးသား - ပါရဂူကြီး
XARTOONZMM